Omdat ik de laatste tijd ineens zoveel mailtjes krijg van mensen die op een kruispunt staan in hun leven en aan mij vragen hoe ik alles heb aangepakt, dacht ik, laat ik hier eens een blogpost over schrijven. Vind het overigens wel heel bijzonder dat mensen de moeite nemen om deze vraag aan mij te stellen.

Na 10 jaar in dienst bij mijn vorige werkgever merkte ik dat de koek steeds meer op begon te raken. Dit was niet wat ik wilde met mijn leven en zag het al helemaal niet voor me om de komende 10 jaar hetzelfde werk te gaan doen. Precies een jaar geleden raakte ik dan ook overspannen en kwam thuis te zitten. Dat was echt de meest leerzame en moeilijkste periode ooit! En hoe heftig ook, ik ben echt dankbaar dat het me is overkomen. Ik ben mezelf zo erg tegengekomen en het heeft me zoveel levenslessen gegeven.

Door deze situatie moest ik na gaan denken. Wat wil ik met mijn leven? Wat zijn mijn doelen? Ga ik weer terug naar het veilige of durf ik de stap te nemen om mijn hart te gaan volgen? Zo verschrikkelijk eng, maar zo verschrikkelijk tof als je uiteindelijk die keuze voor jezelf hebt gemaakt. En vooral deze zin kwam regelmatig bij me naar boven; als je 65 jaar bent en je kijkt terug op je leven, wil je dan jezelf de vraag stellen: wat als? Wat als ik wel de stap had genomen om in het diepe te springen? Deze vraag wilde ik mezelf niet stellen en was echt mijn drijfveer achter de beslissingen die ik uiteindelijk heb genomen.

Hoe ik uiteindelijk interieurontwerper/styliste/blogger ben geworden heeft niks te maken gehad met mijn voorgeschiedenis of opleiding. 3 jaar geleden ben ik heel spontaan begonnen met Instagrammen. Ik plaatste daar foto’s van ons huis en wist toen nog niet dat mijn leven compleet zou gaan veranderen. Van 19 volgers (die mij in het begin allemaal uitlachte met wat ik in vredesnaam aan het doen was) naar inmiddels 14,4 duizend volgers was een ontzettend geweldig leuke ervaring die ik vooraf niet had voorzien.

Ik had dus geen enkele ervaring op het gebied van interieur, behalve dat ik het van kinds af aan altijd wel heel leuk heb gevonden. In het verleden heb ik vaak genoeg gedacht om een opleiding te gaan volgen, maar nooit de stap durven te zetten, omdat ik dacht dat ik het toch niet kon.

Maar toen mijn volgersaantallen begonnen te groeien en ik steeds meer in mijn omgeving te horen kreeg dat ik ‘hier echt iets mee moest gaan doen’ ben ik er goed over na gaan denken. En toen ik dus thuis kwam te zitten was die keuze uiteindelijk ook vrij snel gemaakt. Het vrat me op dat ik iets deed waar ik geen energie meer uithaalde. Iets waar heel mijn lichaam op een gegeven moment tegen protesteerde. Ik kon niet meer. Ik kon niet meer terug. En zo ben ik mijn hart gaan volgen en doe ik nu elke dag iets met passie. Het voelt niet als werken en dat is soms zo onwerkelijk.

Doordat ik geen opleiding heb gevolgd voor interieurontwerper moest ik het zelf gaan doen. Ik ben op onderzoek uitgegaan. Ik wilde Sketch Up leren, dus ben het gewoon gaan doen. Filmpjes op Youtube hebben mij dan ook er goed doorheen geholpen. Websites bouwen kon ik niet. Maar ook dat ben ik gewoon gaan doen. En ga zo maar verder.

Ik doe dingen op gevoel en ben altijd op zoek naar verbetering. Naar mezelf toe nog het meest. Ik moet wel zeggen dat dit voor mij werkt. Dat betekent natuurlijk niet dat dit ook voor jou werkt. Want iedereen is anders. Ik ben altijd al iemand van de praktijk geweest. Ik ben echt enorm leergierig, maar een opleiding is gewoon niet mijn ding.

Wat ik eigenlijk wil zeggen met dit verhaal, volg je hart, je passie en luister altijd goed naar je gevoel. Het heeft mij gebracht tot waar ik nu sta. Ik ben er ook nog lang niet, maar ik weet zeker dat als je iets echt heel graag wilt, dan lukt het ook. Papiertje of niet.